Ξορκίζοντας τους εφιάλτες μας.

Όλοι κατά καιρούς βασανιζόμαστε από κάποιον εφιάλτη, ένα επίμονο όνειρο που μας
προκαλεί άσχημα συναισθήματα ίσως και φόβο. 

Κάποιες φορές όμως μπορεί να μην ξυπνάνε αυτοί οι εφιάλτες μόνο στα όνειρα μας αλλά και στην σκέψη μας καθ’όλη την υπόλοιπη ημέρα. 

Μπορεί ακόμα να μην είναι καν εφιάλτες αλλά σκέψεις ή φανταστικές ιστορίες που πλάθει το μυαλό μας. 

Μπορεί να μην είναι ούτε αυτό αλλά να είναι στιγμές που έχουμε ήδη ζήσει, αναμνήσεις ευχάριστες ή δυσάρεστες που ζωντανεύουν ξανά στο μυαλό μας.

Όπως και να έχει είναι επώδυνο, μας ταλαιπωρεί και μας θλίβει για πολλούς λόγους, είτε γιατί είναι μια πολύ άσχημη εμπειρία, είτε γιατί είναι κάτι που δεν μπορούμε να ξαναζήσουμε ή τουλάχιστον νομίζουμε πως δεν θα το ξαναζήσουμε.

Κάποιοι λένε πως για να απαλλαγείς από αυτούς τους "εφιάλτες" πρέπει να τους εξιστορήσεις ή να τους καταγράψεις. 

Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται πως έτσι παίρνουν σάρκα και οστά και ζωντανεύουν.
Με ποιόν να συμφωνήσεις; Ποιός να έχει δίκιο τελικά;

Αυτό το δίλημμα αντιμετώπισε όπως αναφέρει σε βιβλίο του ο τραγουδοποιός Μιλτιάδης Πασχαλίδης για την ιστορία του τραγουδιού "Ένα πεύκο στην ακρογιαλιά" βλέποντας συνεχώς έναν εφιάλτη ότι πνιγόταν στην θάλασσα ένα παιδί και αυτός στεκόταν ακίνητος σαν ριζωμένος μη μπορώντας να κουνηθεί για να βοηθήσει. 

Τελικά το έκανε τραγούδι και απαλλάχτηκε.

Αντίστοιχη ιστορία υπάρχει και πίσω από το τραγούδι"Όνειρο ήτανε" του Αλκίνοου Ιωαννίδη για τον εφιάλτη ενός φίλου του.

Τι να κάνεις όμως αν όσο και αν γράφεις για αυτό δεν σε αφήνει ήσυχο;

Δεν φεύγει στιγμή από το μυαλό σου; 

Ίσως το πρόβλημα έγκειται στην φύση του εφιάλτη, αν δηλαδή δεν είναι όνειρο αλλά αναμνήσεις στιγμών που έχεις ζήσει και πόσο μάλλον αν είναι και ευχάριστες! 

Πως να μην τις αναπολέις λοιπόν! 

Αλλά μέχρι πότε και πόσο θα σε επηρεάζουν;

Για αυτό λοιπόν καταλήγουμε πως όσο και αν τα εξιστορείς όσο και αν τα
γράφεις, οι αναμνήσεις της καρδιάς δεν ξορκίζονται!!
Δεν φεύγουν από το μυαλό ευτυχώς ή δυστυχώς...

Πρώτη δημοσίευση στο @UP Περιοδική Έκδοση του Πανεπιστημίου Πατρών,
2η περίοδος-τεύχος34-Μάιος 2017 από Φιωτάκη Ευτυχία