Τι θα συμβεί αν σταματήσουμε να κοιμόμαστε, αν καθόμαστε συνέχεια, αν τηλεμεταφερθούμε;
Γιατί αγαπάμε, ονειρευόμαστε, δενόμαστε συναισθηματικά με αντικείμενα;
Πως επιδρά στον οργανισμό μας η καφείνη, η ζάχαρη, το αναισθητικό, η τροφή, το άγχος;
Και αλήθεια,ξέρεις αν όντως υπάρχεις;;;
Όλες αυτές τις απορίες ήρθε να τις απαντήσει το “Constantly-Curious”, μια σειρά επεισοδίων του TED-Ed.
Στα πλαίσια της εκλαίκευσης της επιστήμης ο παγκόσμιος και μη κερδοσκοπικός οργανισμός TED συνδύασε την γνώση με την τεχνολογία και αποτέλεσμα είχε πολλά ευφυέστατα βίντεο και εργαλεία εκμάθησης που απαρτίζουν φυσικά το TED-Ed (ed-ucation).
Χρήσιμα και διδακτικά για όλους!
Κάνουν προσιτά και εύληπτα τα επιστημονικά θέματα με σκοπό να κεντρίσουν το ενδιαφέρον και να διασπείρουν την γνώση.
Με μια γρήγορη ματιά στο site τους http://ed.ted.com/ συνειδητοποιείς ό,τι χρειάζεσαι αρκετές ώρες για να ψάξεις όλες τις σειρές των βίντεο και να αποφασίσεις με ποιό θα ξεκινήσεις.
Εμείς θα σου δώσουμε μια γεύση από το “Constantly-Curious” και συγκεκριμένα το επεισόδιο που μας λύνει την απορία “Γιατί αγαπάμε;”
Η αγάπη μπορεί να είναι ρομαντική, όμορφη, μελαγχολική, να σου ραγίζει την καρδιά ή να σου συντρίβει την ψυχή.
Συχνά και όλα αυτά μαζί!
Γιατί επιλέγουμε όμως να βάζουμε τους εαυτούς μας σε συναισθηματικούς προβληματισμούς ;
Κάνει η αγάπη τις ζωές μας να έχουν νόημα ή είναι μια διέξοδος από την μοναξιά;
Μήπως είναι μια κάλυψη για τις επιθυμίες μας ή ένα κόλπο της βιολογίας για να διαιωνίζεται το είδος ;
Είναι αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο;
Το χρειαζόμαστε στα αλήθεια όμως;
Αν η αγάπη έχει έναν σκοπό ούτε οι επιστήμονες ούτε οι ψυχολόγοι τον έχουν ανακαλύψει ακόμα όμως κατά την διάρκεια της ιστορίας, μερικοί από τους πιο σπουδαίους φιλόσοφους έδωσαν κάποιες ενδιαφέρουσες θεωρίες.
Ξεκινώντας με τον Πλάτωνα, “η αγάπη μας κάνει ολόκληρους,ξανά”!
Στο έργο του, Συμπόσιο, έγραψε για ένα δείπνο όπου συζητούσαν κατά βάση περί έρωτος! Ακούστηκαν πολλές απόψεις μεταξύ αυτών και μια ιστορία από τον Αριστοφάνη.
Λέγοντας οτι οι άνθρωποι ήταν πλάσματα με δυο κεφάλια, τέσσερα χέρια και τέσσερα πόδια ώσπου εκνεύρισαν τους θεούς, ο Δίας τους έκοψε όλους στα δυο και από τότε καθένας έχει χάσει το άλλο του μισό.
Έτσι αγάπη βαφτίζει την λαχτάρα να βρούμε το ταίρι μας που θα μας κάνει να νιώθουμε ολοκληρωμένοι ξανά.
Αυτήν την τόσο ρομαντική θεωρία έρχεται να αποκαθηλώσει ο Schopenhauer με το άκρως κυνικό “Η αγάπη μας εξαπατά για να κάνουμε παιδιά”.
Στηριζόμενος οτι είναι ένα κόλπο της φύσης για να καλύπτουμε τις σωματικές μας ανάγκες και να διαιωνίζεται το είδος.
Το θεωρεί ως μια ψευδαίσθηση όπου αγαπάμε γιατί οι επιθυμίες μας μας οδηγούν να πιστεύουμε οτι κάποιος άλλος θα μας κάνει χαρούμενους κάνοντας ένα οδυνηρό λάθος.
Την θεωρία αυτή έρχεται να εξελίξει ο Bertrand Russell με το “η αγάπη είναι μια διέξοδος από την μοναξιά”.
Συμπεριλαμβάνοντας την κάλυψη και των ψυχικών αναγκών,όχι μόνο των σωματικών.
Οι άνθρωποι είναι σχεδιασμένοι για να αναπαράγονται αλλά χρειάζονται και την αγάπη για να γίνεται ουσιώδες, ενδιαφέρον και στήριγμα για την αντιμετώπιση της καθημερινότητας.
Εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη είχε ο Σιντάρτα Γκαουτάμα. “Η αγάπη είναι μια παραπλανητική δυστυχία”.
Αγαπάμε γιατί προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις βασικές μας ανάγκες, οι παθιασμένες επιθυμίες μας αποτελούν ελάττωμα και οι σχέσεις ακόμα και οι ρομαντικές αγάπες σε κάνουν να υποφέρεις.
Σε αυτό ήρθε να συμφωνήσει και ο φιλόσοφος εκ Κίνας Cao Xueqin.
Στην άλλη άκρη της διελκυστίνδας βρίσκεται η Simone de Beauvoir με το ελπιδοφόρο “η αγάπη μας κάνει να ξεπερνάμε τον εαυτό μας”.
Είναι η επιθυμία να συνδέεσαι με κάποιον και αυτό να δίνει νόημα στη ζωή σου.
Ασχολήθηκε λιγότερο με το γιατί αγαπάμε και περισσότερο με το πως να αγαπάμε καλύτερα. Διαπίστωσε οτι το πρόβλημα με την παραδοσιακή ρομαντική αγάπη είναι το οτι μπορεί να γίνει τόσο σαγηνευτική ώστε να μπούμε στον πειρασμό να την κάνουμε τον μόνο λόγο για να ζούμε.
Στηριζόμαστε στον άλλον για να δικαιολογήσουμε την ύπαρξη μας και αυτό εύκολα οδηγεί στην ανία και σε παιχνίδια εξουσίας.
Προς αποφυγή αυτών συμβουλεύει να αγαπάμε αυθεντικά, που μοιάζει περισσότερο με δυνατή φιλία.
Υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλον για να ανακαλύψουμε τους εαυτούς μας και να τους ξεπεράσουμε,εμπλουτίζοντας τις ζωές μας άρα κατ’επέκταση και τον κόσμο μαζί.
Ο επίλογος τους μας βάζει σε σκέψεις και μας προκαλεί!
“Μπορεί να μην μάθουμε ποτέ γιατί ερωτευόμαστε αλλά είμαστε σίγουροι οτι μοιάζει με κούρσα σε τρενάκι συναισθημάτων. Είναι τρομακτικό και αναζωογονητικό. Μας κάνει να υποφέρουμε αλλά και να πετάμε. Μπορεί να χάνουμε τον εαυτό μας ή να τον βρίσκουμε. Μπορεί να μας ραγίζει την καρδιά ή να είναι το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο.Τολμάς να το ανακαλύψεις?”
Ο δικός μας επίλογος; :
“ Η αγάπη είναι σαν την φωτιά, φωτίζει τις ζωές μας έστω κ’αν καίει τις καρδιές μας..”
Δείτε το εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=yJSiUm6jvI
Πρώτη δημοσίευση στο @UP Περιοδική Έκδοση του Πανεπιστημίου Πατρών,
2η περίοδος-τεύχος42-Μάρτιος 2018 από Φιωτάκη Ευτυχία
Γιατί αγαπάμε, ονειρευόμαστε, δενόμαστε συναισθηματικά με αντικείμενα;
Πως επιδρά στον οργανισμό μας η καφείνη, η ζάχαρη, το αναισθητικό, η τροφή, το άγχος;
Και αλήθεια,ξέρεις αν όντως υπάρχεις;;;
Όλες αυτές τις απορίες ήρθε να τις απαντήσει το “Constantly-Curious”, μια σειρά επεισοδίων του TED-Ed.
Στα πλαίσια της εκλαίκευσης της επιστήμης ο παγκόσμιος και μη κερδοσκοπικός οργανισμός TED συνδύασε την γνώση με την τεχνολογία και αποτέλεσμα είχε πολλά ευφυέστατα βίντεο και εργαλεία εκμάθησης που απαρτίζουν φυσικά το TED-Ed (ed-ucation).
Χρήσιμα και διδακτικά για όλους!
Κάνουν προσιτά και εύληπτα τα επιστημονικά θέματα με σκοπό να κεντρίσουν το ενδιαφέρον και να διασπείρουν την γνώση.
Με μια γρήγορη ματιά στο site τους http://ed.ted.com/ συνειδητοποιείς ό,τι χρειάζεσαι αρκετές ώρες για να ψάξεις όλες τις σειρές των βίντεο και να αποφασίσεις με ποιό θα ξεκινήσεις.
Εμείς θα σου δώσουμε μια γεύση από το “Constantly-Curious” και συγκεκριμένα το επεισόδιο που μας λύνει την απορία “Γιατί αγαπάμε;”
Η αγάπη μπορεί να είναι ρομαντική, όμορφη, μελαγχολική, να σου ραγίζει την καρδιά ή να σου συντρίβει την ψυχή.
Συχνά και όλα αυτά μαζί!
Γιατί επιλέγουμε όμως να βάζουμε τους εαυτούς μας σε συναισθηματικούς προβληματισμούς ;
Κάνει η αγάπη τις ζωές μας να έχουν νόημα ή είναι μια διέξοδος από την μοναξιά;
Μήπως είναι μια κάλυψη για τις επιθυμίες μας ή ένα κόλπο της βιολογίας για να διαιωνίζεται το είδος ;
Είναι αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο;
Το χρειαζόμαστε στα αλήθεια όμως;
Αν η αγάπη έχει έναν σκοπό ούτε οι επιστήμονες ούτε οι ψυχολόγοι τον έχουν ανακαλύψει ακόμα όμως κατά την διάρκεια της ιστορίας, μερικοί από τους πιο σπουδαίους φιλόσοφους έδωσαν κάποιες ενδιαφέρουσες θεωρίες.
Ξεκινώντας με τον Πλάτωνα, “η αγάπη μας κάνει ολόκληρους,ξανά”!
Στο έργο του, Συμπόσιο, έγραψε για ένα δείπνο όπου συζητούσαν κατά βάση περί έρωτος! Ακούστηκαν πολλές απόψεις μεταξύ αυτών και μια ιστορία από τον Αριστοφάνη.
Λέγοντας οτι οι άνθρωποι ήταν πλάσματα με δυο κεφάλια, τέσσερα χέρια και τέσσερα πόδια ώσπου εκνεύρισαν τους θεούς, ο Δίας τους έκοψε όλους στα δυο και από τότε καθένας έχει χάσει το άλλο του μισό.
Έτσι αγάπη βαφτίζει την λαχτάρα να βρούμε το ταίρι μας που θα μας κάνει να νιώθουμε ολοκληρωμένοι ξανά.
Αυτήν την τόσο ρομαντική θεωρία έρχεται να αποκαθηλώσει ο Schopenhauer με το άκρως κυνικό “Η αγάπη μας εξαπατά για να κάνουμε παιδιά”.
Στηριζόμενος οτι είναι ένα κόλπο της φύσης για να καλύπτουμε τις σωματικές μας ανάγκες και να διαιωνίζεται το είδος.
Το θεωρεί ως μια ψευδαίσθηση όπου αγαπάμε γιατί οι επιθυμίες μας μας οδηγούν να πιστεύουμε οτι κάποιος άλλος θα μας κάνει χαρούμενους κάνοντας ένα οδυνηρό λάθος.
Την θεωρία αυτή έρχεται να εξελίξει ο Bertrand Russell με το “η αγάπη είναι μια διέξοδος από την μοναξιά”.
Συμπεριλαμβάνοντας την κάλυψη και των ψυχικών αναγκών,όχι μόνο των σωματικών.
Οι άνθρωποι είναι σχεδιασμένοι για να αναπαράγονται αλλά χρειάζονται και την αγάπη για να γίνεται ουσιώδες, ενδιαφέρον και στήριγμα για την αντιμετώπιση της καθημερινότητας.
Εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη είχε ο Σιντάρτα Γκαουτάμα. “Η αγάπη είναι μια παραπλανητική δυστυχία”.
Αγαπάμε γιατί προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις βασικές μας ανάγκες, οι παθιασμένες επιθυμίες μας αποτελούν ελάττωμα και οι σχέσεις ακόμα και οι ρομαντικές αγάπες σε κάνουν να υποφέρεις.
Σε αυτό ήρθε να συμφωνήσει και ο φιλόσοφος εκ Κίνας Cao Xueqin.
Στην άλλη άκρη της διελκυστίνδας βρίσκεται η Simone de Beauvoir με το ελπιδοφόρο “η αγάπη μας κάνει να ξεπερνάμε τον εαυτό μας”.
Είναι η επιθυμία να συνδέεσαι με κάποιον και αυτό να δίνει νόημα στη ζωή σου.
Ασχολήθηκε λιγότερο με το γιατί αγαπάμε και περισσότερο με το πως να αγαπάμε καλύτερα. Διαπίστωσε οτι το πρόβλημα με την παραδοσιακή ρομαντική αγάπη είναι το οτι μπορεί να γίνει τόσο σαγηνευτική ώστε να μπούμε στον πειρασμό να την κάνουμε τον μόνο λόγο για να ζούμε.
Στηριζόμαστε στον άλλον για να δικαιολογήσουμε την ύπαρξη μας και αυτό εύκολα οδηγεί στην ανία και σε παιχνίδια εξουσίας.
Προς αποφυγή αυτών συμβουλεύει να αγαπάμε αυθεντικά, που μοιάζει περισσότερο με δυνατή φιλία.
Υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλον για να ανακαλύψουμε τους εαυτούς μας και να τους ξεπεράσουμε,εμπλουτίζοντας τις ζωές μας άρα κατ’επέκταση και τον κόσμο μαζί.
Ο επίλογος τους μας βάζει σε σκέψεις και μας προκαλεί!
“Μπορεί να μην μάθουμε ποτέ γιατί ερωτευόμαστε αλλά είμαστε σίγουροι οτι μοιάζει με κούρσα σε τρενάκι συναισθημάτων. Είναι τρομακτικό και αναζωογονητικό. Μας κάνει να υποφέρουμε αλλά και να πετάμε. Μπορεί να χάνουμε τον εαυτό μας ή να τον βρίσκουμε. Μπορεί να μας ραγίζει την καρδιά ή να είναι το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο.Τολμάς να το ανακαλύψεις?”
Ο δικός μας επίλογος; :
“ Η αγάπη είναι σαν την φωτιά, φωτίζει τις ζωές μας έστω κ’αν καίει τις καρδιές μας..”
Δείτε το εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=yJSiUm6jvI
Πρώτη δημοσίευση στο @UP Περιοδική Έκδοση του Πανεπιστημίου Πατρών,
2η περίοδος-τεύχος42-Μάρτιος 2018 από Φιωτάκη Ευτυχία
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου